Adamlar Yaşamlar 2.Bölüm Recai Oktan

ADAMLAR YAŞAMLAR

2

TURGUTREİS

Bodrum adı geçtiğinde, Turgutreis makası önemlidir. Bodrum anayolu üzerindeki İslamhaneleri mahallesinden Turgutreis’e girdiğinizde, belde ve deniz ayağınızın altında gibi görünür.

Denize yöneldiğinizde, kendinizi bir anda kısa geçmiş öncesinde kentler arası yolculukların başlatıldığı, bugün sadece Bodrum ilçesindeki eskiden belde, şimdi mahalle olan birimlere yolcu taşımanın başlatıldığı odak olan otogar kavşağında bulursunuz. Sağa saptığınızda Kadıkale – Gümüşlük ve devamındaki diğerlerini geze geze Torba’ya kadar gidersiniz. Sola saptığınızda, sahilden beş blok üstten Akyarlar’a saparsınız. Denize doğru devam ettiğinizde, Turgutreis’in odağından geçer, sahilden bir süre gidip, üstten gelen yola ulaşır, Akyarlar üzerinden Gümbet, Bitez kıyı kıyı gider, mevsimine göre değişen kusursuz görüntülerle yeniden Bodrum’a varırsınız. İsterseniz Akyarlar’dan içe kıvrılıp, Bağla, Karaincir, Yahşi, Ortakent, Konacık, yine Bodrum… Dağınık, çarpık, plansız, farklı yerleşim dikkatinizi çekmez. Çünkü Bodrum’a bunun için değil, gününüzü gün etme planlarınız için gelmişsinizdir.

Farklı özellikleri, uzun sahili, Turgutreis’i önemli kılmış ama turizm sezonu için sahile yakın noktalarda işyeri kapma telaşı gündemin ilk sırasını alınca, trafik düzeni son sıraya düşüvermişti. Tüm sahili etkisi altına alan Marina, tur teknecilerinin bulunduğu bölüm ve Balıkçı Barınağı, sahilde işyeri kapma hevesinin bedelini yükseltmişti.

Turgutreis, yıllarca, ülkenin en varsıl ailelerinden Sabancıların adının gerisinde kalma tehlikesini yaşamıştı. Sabancı Ailesi, bir beldenin gereksinimi olan sosyal, kültürel ve eğitim yapılarının en seçkinlerini Turgutreis’e armağan etmişti. Ayrıca sahile paralel tek bulvarın adı da aile bireylerinden birine aitti. Sabancı ailesinin en ünlü adları art arda ölünce, Turgutreis adı, marka olarak kurtuldu.

Turgutreis’te, geçmişin ve günün tanınmış sanatçıları, siyasetçileri, gazetecileri ve yazarlarının devamlı müşterisi olduğu, serbest piyasa kuralları genelinde sahil yakınlığı ölçeğinde ilk sırayı tutamayan Yazar Çizer Meyhanesi de 5.sırada ama uygun yerde konuşlanmıştı. Yeri, Balıkçı Pazarı’na ve cumartesi günleri kurulan Sosyete Pazarı’na giriş kapısı gibiydi. Mekan, ortaklaşa sahiplik ve yöneticilik yapan Yazar Vedat ve Çizer İsmet’in kahvaltı, yemek ikramının yanı sıra, meyhane düzenindeki içtenlikli ve amatör çalışmalarıyla adını duyurmuş, tutunmuş, sevilmiş, kalıcı olmuştu.

***

Turgutreis’te kalanlar, o yılın ekim ayının doyumsuz keyfinin tadındaydı. “Talancı” diye adlandırdıkları haftalık, on beş günlük ya da aylık tatilciler gitmişti. Alım gücü ortanın üstünde olan tüketiciler, Ekim ayının da kendinden önceki aylar gibi hareketli geçmesini sağlıyordu. Cumartesi günleri Turgutreis odağı hareketini, enerjisini çoğaltırdı. Marina’nın arka kapısına doğru yürüyüp, Cevat Şakir Kabaağaçlı ve ünü dünyaya taşmış kaptan Sadun Boro’nun, denizden çıkarılmış çoğu pet şişe ve kapaklarından oluşmuş atıklardan yapılan büstlerinin önünden geçerek dışarı çıktığınızda, solda Bodrum Belediyesi’nin işlettiği, yeriyle adı uyumlu Amiral Kafe’yi, sağda ise bahçesine ilk görüşte aşık olacağınız Çıtı Pıtı Kafe’yi görür; yolunuza devam edip, Diren Kitapçı’nın seyyar kulübesini geride bıraktığınızda, Sosyete Pazarı’na varmış olurdunuz. Sosyete Pazarı, yerliler ve yakın Yunan adalarından gelen yabancı alıcılarla renkli, hareketli görünümünü yaz kış devam ettiren, esnafının yüzünü hep güldüren ticaret merkezlerindendi. Beş metre ende, bin metreye yakın boydaki Pazar, “barış-kardeşlik” özellikleri taşır, yansıtmayı hep sürdürür. Burada değişik renk, cins, din ve ırka mensup insanları; farklı dillerden konuşup, yarattıkları ortak dille şakalaşırken ve değerleri Türk Lirası’na çevrilmiş kendi ülke paralarıyla alışveriş yaparken görmek mümkündü.

Devam Edecek

Öykünün dergimizdeki ilk bölümünü okumak isterseniz tıklayınız.

Öykünün 3. bölümünü okumak için tıklayınız.