Yazı Dükkanı Dergisi Yazı Dükkanı resmi sitesidir.
Annemiz bir melekti
bizlere kol kanat gerdi.
sevgi verdi , şefkat verdi, güç verdi
çok ama çook emek verdi.
Ama bir gün
Alzheımer e yenildi.
gün be gün gitti belleği.
.
önceleri paramı çaldılar, dedi,
sonra şüpheler, kuşkular geldi.
yemeğime zehir kattınız, dedi,
hatta, ameliyat için hastaneye yattığında
hemşire, seruma zehir kattı,
3 güne kadar ölürüm, diye ağladı
ne zor günlerdi bilseniz
ve ne acı…
Bizi evden kovardı,
sonra gece yarısı
ağlayarak telefon açar,
beni yalnız bıraktınız,
korkuyorum çabuk gelin,
yoksa uyuyamam derdi…
Gecenin saat üçünde
anne bu… Yapar mı böyle?
Ama Alzheımer bu işte.
Buzdolabına odun kömürü bıraktık
hani kokuyu önlüyor ya,
bunu bulmuş ve büyüdür diye
balkondan yere fırlattı.
Sonraları unutmaya başladı
her şeyi…
Bir bir, gün gün gitti belleği.
Okumayı – yazmayı unuttu,
oysa nasılda severdi,
elinden düşmezdi kitapları defterleri.
Zaman zaman
kitabına bakar,
okuyamayınca için için ağlardı.
Zaten kulakları da duymazdı son zamanlarda,
böylece
iletişim daha da zorlaştı,
ama sevgisi hiç eksilmedi.
Eve kim gelse “seni çok seviyorum,” derdi
ve ” Gitme kal burda “diye eklerdi.
85 yaşındaydı ama hiç inanmazdı,
ne zaman geçti bunca zaman derdi.
Annemiz bir melekti.
ama Alzheımer’a yenildi.
Önce yaşananları unuttu
sonra sevdiklerini.
yıllarca beraber yaşadık
sonunda ve bir gün,
beni özlediğini söyledi,
ille de “Sevil’e gidelim “dedi…
gün boyunca beni aradı benimle…
yine bir başka gün
“sen ne iyi insansın”
kendi kızım gibi bakıyorsun bana.. dedi.
en son yemek yemeyi unuttu
çay kaşığı ile sütlaç veriyordum
onu bile yutamadı.
ve bir gün,
bir bebek gibi uyudu kaldı.
sessiz…zahmetsiz…
gidiverdi , bizden habersiz…
Annemiz bir melekti.
meleklerle beraber sonsuzluğa gitti…
Sevil Ağtaş
- Çocukluk Hayalleri Sevil Ağtaş - 22 Eylül 2021
- Şiirlerim Sevil Ağtaş - 31 Ağustos 2021
- Ayak İzleri Sevil Ağtaş - 26 Ağustos 2021
