Anne bah bahhh!
Yıllar önceydi, zaman zaman okullara, öğrencilere, kimi zaman da durumu iyi olmayan ailelere yardım ulaştırırdık.
Gene öyle bir yardım dayanışması için, yiyecek torbaları hazırladık. Bu torbalar esnafın ve durumu iyi olan insanların katkılarıyla oluşturulur; biz de öyle yaptık. Tüm hazırlıklar bitince elimizde adresler, dağıtıma çıktık.
Herkese aynı torbaları veriyorduk; selam faslı ve teşekkürle çok zamanlarını almadan işimizi yapıyorduk.
Bir eve geldik. Evin annesi çıktı kapıya ve yanında masmavi gözleri, upuzun kirpikleriyle, Kerem…
Şöyle bize baktı, dupduru sevgi dolu gözleriyle, sonra yerdeki torbaya uzandı. En üstteki küçük margarin paketini aldı ve heyecanla annesine “annee bah bahhh” dedi ya; yerin dibine giresim geldi, küçüldüm o an sanki. Bir çocuk margarine seviniyordu, ne olduğunu tanımadan…
Janjanlı ambalajı kim bilir ona hangi lezzeti çağrıştırmıştı. O gün uyuyamamıştım, sabah kahvaltıda sorun çıkarmaya çalışan çocuğumu fena uyarmıştım.
Aradım bir arkadaşı. Kerem’e gidelim mi, dedim. Hiç kırmadı beni, aldık izni annesinden; çıktık gezmelere Kerem’le. Bahh bahh, diyebileceği her şeyi yaşasın istedim; akülü arabalar, kebaplar, torba dolusu kendi seçtiği oyuncak, gerçekten janjanlı çikolatalar ve tabii papyonu da olan gömlekli pantolonlar…
Arabaya bindik. Bagaja bile vermedi torbalarını, kucağında tuttu, sımsıkı sarıldı onlara. Ben de Kerem’in sevgi dolu bakışlarına…
Bugünlerde bu anılarım hep aklımda… Ne çok Kerem’ler var artık, her yerde, her anda.
Onlar da arıyor mudur mutluluğu, bir paketin janjanında?
Tülay Demir
8 Ocak 2021
- Kader Tülay Demir - 25 Şubat 2023
- Bir Muz Öyküsü Tülay Demir - 5 Şubat 2023
- Tanıyın Bizi Tülay Demir - 10 Aralık 2022