Yazı Dükkanı Dergisi Yazı Dükkanı resmi sitesidir.
Allah her yere ulaşamazdı belki ve bu nedenle anneliği yarattı.
Anne ile evladı arasında kopan tek bağ, göbek bağıdır.
Ben iki yaşlarında iken(1956 yılı), köyümüze bir çocuk hastalığı musallat olmuş. Sanki kıran girmiş gibi yirmi kadar çocuk; ardı ardına ya da aynı günde ölmüşler. Yol ve taşıt olsa belki ilçeye doktora götürecekler. Götürmek isteseler bile ellerinde para yok. O yılların köylerinde, devletin bir sağlık memuru ve ebesi yok. Haliyle kadınlara doğum kontrolü de yok. Bu yüzden kadınlar her yıl bir çocuk yaptığından evlerde çocuk çok. “Ölen ölür, kalan sağlar bizimdir.” deyişi çaresiz insanların tutunacakları dal olmuş.
Ölümler arası uzayınca annem, benim kurtulduğuma sevinirken o ara bende hastalanmışım. İlk günlerde ateşim, sonraki günlerde ağzımda yaralar çıkmış. Günler geçtikçe nefes alamaz, nefes almak için de kuşlar gibi çırpınır olmuşum. Daha sonra yemeden içmeden kesilip, tahta beşiğe mahkûm olmuşum. Ben bilinçsizce yatarken annem, ağzıma su damlatıyor ve sütünü ağzıma sıkıyormuş. Terledikçe kıyafetlerimi değiştiriyor, inlememle yanıma koşuyormuş. Ablamdan sonra beş düşük yaptığından beni de kaybetmekten çok korkuyormuş. İyi olmam için dua ediyor, ağlıyormuş gizli, gizli. O yıllarda bir annenin çocuğuna büyükler yanında sahip çıkması çok ayıpmış. Akraba ve komşular bana gösterilen ihtimamı gördükçe “Gelin! Sende bir hoş oldun, Allah virdi, Allah alır. Kele bacım! Bahar geldi, bağ bahçe iş bekler. Goca kız var ona bırak, bak işine… Yoksa eli sopalı kaynanandan daha çok dayak yirsin.” demişler.
Kocaman kız dedikleri ablam dokuz yaşındaymış. Annem; ahır temizleme, inek-koyun sağma çeşmeden su getirme işlerini yaparken ablama emanet etse de hızla yapar, benim yanımda olurmuş. Dışarda kazanlarla su ısıtırken, beşiğimi yanına alır ağlaya ağlaya çamaşır yıkarmış. Ben bu arada ağzım yaralar içinde, gözlerim açık inler dururmuşum. Annem “ Gözlerinle, -kurtar- der gibi bana bakışın yok mu? Kahrederdi beni! Gün boyu senin ve işlerin arasında mekik dokumaktan başım dönerdi.” dedi. Gece beşiğimin başında bekler suyumu ve sütümü eksik etmez, sabaha kadar beşiğe dayalı uyurmuş. Gece gündüz başımda bekledikçe beni başka sevmeye başlamış, anneliği daha çok duyumsar olmuş. Babaannem bağ-bahçe işlerini ihmal ediyor diye kavga eder, yetmez babama da annemi dövdürürmüş.
Annemin ısrarlı üzerime düşüşü, işe yaramış olacak ki babam bir gün at arabası getirmiş. Üzerine yatak, yorgan, yastık koymuşlar. Geceden, yakın köylerden Rızvanlı Köyüne yola çıkmışlar. Orada, askerde iken sıhhıye görevinde bulunmuş Süleyman Efendi diye biri varmış. O çevrenin doktoru sayılırmış. Bana iğne yapmış ve ağzıma parmağını sokup boğazımdaki yaramı patlatmış. Oradan dönünce babaannem anneme: “Ana mı oldun? Hiç mi utanmadın toktura kucağında çocuk gösterirken, ben ne güne duruyom?” demiş. Babama da: “Niye gece gaçdınız, beni götürmediniz?” diye sitem etmiş.
Annem ve ben o gece derin uyumuşuz. Ama bu seferde derin uykudan hiç uyanmamışım. Sadece nefes alıyor, annem dudaklarımı suyla ıslatıyor ve sütünü ağzıma sağıyormuş. Ben beşikte, annem beşik başında erimiş. Yemeden içmeden kesilen annemi itsen düşecek duruma gelmiş.
Hastalığımın kırk beşinci günü, doktora gidişimizin on beşinci gününde yaşama belirtim kalmamış. “Öldü” diye mezarım kazılmış, kazanda su kaynatılmış ve üstünde yıkanacağım ekmek tahtası hazırlanmış. Köyün imamı, erkekler ve kadınlar taziye için evimizde toplanmışlar. Adet üzere onlara sigara ve çay ikram edilmiş.
Kadınlar yıkamak ve kefenlemek için beni beşikten kaldırdıkları zaman: Gözlerimi birden açıp “Anaaa! Su…” demişim. Annem kucağına alınca, boynumun sağ tarafından büyük bir delik açılmış ve oradan çok miktarda iltihap akmış. Sevincinden hem ağlamış hem beni temizlemiş. İnsanlar şaşkın ve sevinçli evlerine gitmişler. Koruyucu meleğim, o gece bana sıkıca sarılıp yattığında; tahta beşiğime yaslanıp geçirdiği uykusuz ve üzgün gecelerini, kaynanasının hakaretlerini, kocasının attığı sopaları, aç susuz kaldığı günleri unutmuş gitmiş.
Not: Geçirdiğim bu hastalığa, kuşpalazı kimileri de sıraca demişti.
ŞEHRİBAN TUĞRUL = GÖKÇE ÇİÇEK
Şehriban Tuğrul Ortaoba-Mermetalan Köyleri Arası Yürüyüş yazısını okumak için tıklayınız.
6 yaşlarında iken köylerden göç kervanına ailemde katılarak; Yozgat/ Şefaatli İlçesine taşındık.
İlçenin Merkez ilkokul olan Fatih ilkokuluna gittim.
Son sınıfta öğretmenim Yücel Kaya'nınteşviki ile ailemden gizli öğretmen okulları sınavına girdim. Çünkü kız çocuklarının okutulması hem de kilometrelerce uzaklıkta, yatılı ve karma sınıflarda okuması ayıp ve halka göre günahtı.
Ama can babam! sınavatağımı duyunca, öğretmenimin de görüşünü alarak bana destek oldu. Kıymetli desteğiyle HASANOĞLAN ATATÜRK İLKÖĞRETMENokulunu kazandım.
1967/1974 yılları arasında yatılı ve karma okulda kendimi okumaya vererek ,arkamdan gelecek ilçemin ve köylerinin kızlarına örnek olmak amacıyla başarılı olmaya, hata yapmamaya çalıştım.
5. Sınıftayken; beni takdir eden veliler sayesinde ilçem ve köylerinden gelen kızlar benim amacına ulaştığımı kanıtladı.
1974 te okulu bitirdim, durmadım babamın da desteğiyle Eskişehir Eğitim Enstitüsünün F.K.B (fenbilgisi) öğretmenliğini kazandım.Sonra da A.Ö.F Biyoloji bölümünü bitirdim.
Ankara'dave Eskişehir ilçelerinin köylerinde görev yaptım. Görev süresince, öğretmen okulu mezunu olmanın avantajıyla güzel işler başarmaya çalıştım.
Emekli olunca ÇANAKKALE''nin sevimli beldesi Küçükkuyu 'ya yerleştim.
Burada' da boş durmayıp sivil kuruluşlarda görev aldım.Facebook'un Hasanoğlan Mezunları sayfasınaokul anılarımızı yazmam sonucunda devrem Nail Çolak bastırmayı teklif etti. ''ANILARIMLA HASANOĞLAN''kitabım ortaya çıktı.
Okul derneğinde tanıtılan kitabın ilgi görmesi sonucu: Türkiye sathında da tanınmasını ve
diğer okullardan mezun öğretmen ve öğretmen adaylarının da faydalanması için anı ilaveleri ve sayfa düzenlemeleri yaparak ''BİR ÖĞRETMEN YETİŞİYOR'' ikinci kitabımı bastırdım. Hem anı hem roman hem de belgesel niteliğindeki kitabım ilgi gördü.
Beni küçük gelin olmaktan kurtaran, aydın ve sosyal birey olmama neden olan; babama ve Hasanoğlan ATATÜRK İLKÖĞRETMEN okuluma sonsuzminnettarım.
- Ortaoba Mehmetalan Yürüyüşü Şehriban Tuğrul - 25 Ocak 2023
- Burhaniye Sübeylidere Köyü Doğa Yürüyüşü Şehriban Tuğrul - 19 Kasım 2022
- Öğretmen Okulları ve Edebiyat Şehriban Tuğrul - 15 Kasım 2022
Eskiden imkansızlıklar, üstüne de kaderciik eklenince kızlarımız, kadınlarımız çok ezilmiş. Çok üzücü bir hartıra ama annenizin dirayetli savaşı, evladına sahip çıkışı. Anneniz sağ ise uzun ömürler, rahmetli olduysa Allah’tan rahmet dilerim.