Annem Diyerek Sibel Karagöz

öyle güzel bakıyorsun ki ,
ay kıskanır, güneş saklanır utancından,
derler ki,
dünya iki çubuğun üstünde,
turnalar gibi salınıyorsa,
anaların yüreklerindeki,
vicdan, sevgi, merhametin yüzü suyu hürmetine,
kimsede göremedim bu kuzguni kuş bakışlarını,
göremedikçe, duyumsadıkça, azımsadıkça,
uzaklaştım tüm insanlardan,
uzaklaştıkça,
küçüldüm,
küçüldükçe,
bir sırtım, bir sırtımda ki heybe,
ağırlaştı,
ağırlaştıkça,
ne defne koktu,
ne özgürlük kanat çırptı,
çalı çırpı, bir de anne kanatları altında,
bir pencere kenarında,
kırık kanatlarımı, uyuttum…
ben mi ?
uykuyu gecenin kollarına verdim,
yıldızlara yoldaşlık yapıyorum,
değere değer katarak,
annem diyerek…

Sibel Karagöz

SİBEL KARAGÖZ
SİBEL KARAGÖZ son yazıları (Hepsini Gör)
0

Bu yazıyı da okuyabilirsiniz

Söyleyemediklerim Hazal Kader Barın

Şiir

Bir cevap yazın