Arsız… Yaşar Kadın Hatice Altunay

Sakız sardunyaları gibi direniyorum
Kırılıyorum, yaralıyım
Kesik yerlerim değince bir avuç toprağa
Diriliyorum.
Yeşeriyorum.
Büyüyorum arsızca
Arsız sardunya adımla…
Kan çanağı çiçeklerimle
Selamlıyorum boynu bükükleri, öksüzleri
Üzerime doğan güneşe kocaman bir merhaba!
*
Kaygılarım devleşti duyan yok
Kadınım diye kakalak oldum güzel yurdumda.
Ben adsız bir kahramanım Anadolu’mda.
Erime omuzdaştım ben güzel yurdumda.
Evlere tıkılan salon çiçekleridir kadın adları
Sesim çıkarsa, hakkımı ararsam
Türlü bin acılı ezme gibi bedenim.
Morundan, çürüğünden, açık kahve bir ten
Yaşar giderim ölümcüllüğüne…
*
Susarsam ömür boyu
Beni mim diye sever erim
Sessiz, yalnız, solgun, umarsız bir yüz ile
Güzlerimi dererim, çat ayazı iyi bilirim
*
Beni mum niyetine sever erim.
Ateşlerde eririm usul usul
Boynu bükük beklerim.
Kıvırcık düşlerimi ay ışığına yollarım.
Gecelerini aydınlatsın adsız kahramanlarım!
Yeryüzüne düşen canlarım için umut dilencisiyim.
Gün yüzüne kırkikindi yağmurları düşsün
Gök kuşağı şiirden, sevgi ile örülsün
Tek hece gülüşler tüm ağızlarda görülsün
Kocaman dünyalara sığmayan düşlerim var benim!
*
Çocuğum, gencim, kadınım varlığım bilinsin!
Ben çok doluyum ilkçağlardan beri.
Kibele anaçlığında yeryüzünde!
Adım değişe değişe geldi bugüne.
Olsun varsın varlığımla kazan kaynar
Erk düşler renklerimi görmese de!

Hatice Altunay

HATİCE ALTUNAY
HATİCE ALTUNAY son yazıları (Hepsini Gör)
6

Bu yazıyı da okuyabilirsiniz

Söyleyemediklerim Hazal Kader Barın

Şiir

Bir yanıt yazın