Başım Duman Sevda Akyol Baştımar

BAŞIM DUMAN

ölü kentin kaldırım arasında
her bir yaprağı irin kokan
yorgun papatyalar vardı bir zamanlar

bu gece şarabın dibine vurmuşum
başım duman!
sarıldım yalnızlığıma tutkuyla
şarap, ben, bir de papatya
ayrılmaz üçlüydük biz

başıboşluğum, kısır döngüm benim
nasıl da avutuyorsun beni
bir çıkmazın yol ayrımında

ah be yüreğim
gitmek zamanıdır şimdi

bitmeyen bir acı deşiyor bağrımı
içimde kıvrılmış gölgeler
can çekişiyorlar teker teker

diyorlar ki

gittiğim günden beri
yaralı bir serçe debelenip duruyormuş
ışıklığımın üzerinde, çığlık çığlığa
bu kuşkusuz bir ayrılık yansıması

bize ayrılan zaman yoruyor belleğimi
yavaş yavaş döküyor yas’ını
yastığıma ayrılık ateşi
odam ışıksız, odam ağlamaklı

kördüğüm olmuş yüreğime
seni yerleştirdim zamansız
işte şimdi önemse beni…

bu gece istemsizce eğleniyor tutku
acının karşısında çırılçıplak soyunmuş direniyor; gelmişe, geçmişe
bir varmış, bir yokmuş gibi

içimdeki ‘ben’ ha kustu ha kusacak
kuytu köşelerin gizemli bölmelerinde
bir gece yarısı!

yolculuk Nurhak Dağı’nın eteğine
kirpiğimden yaş değil, kan süzülüyor
gece üçe beş kala…

gülüşümü yitirdiğim yerdeyim
kimseler bilmez bu acıyı
yüreğimde onulmaz yaraların
umarsız çırpınışları var…

Sevda A. Baştımar

Yazarımızın Unutmayın ki şiirini okumak için tıklayınız. 

Sevda Akyol Baştımar
Sevda Akyol Baştımar son yazıları (Hepsini Gör)
6

Bu yazıyı da okuyabilirsiniz

Söyleyemediklerim Hazal Kader Barın

Şiir

Bir yanıt yazın