Ben Biraz Kayıp Sibel Karagöz

bir sabah daha uyanıyor,
bir bir daha,
öyle yorgan, döşek,
öyle bir tavuğun, sıcak sıcak yumurtlaması gibi,

perdeme, düşüyor film gibi,
bir bebe, bir acı avazda,
ince ince haykırışlar,
öyle bir şey ki bir sese,

bir nefese, tüm acılar,
bir gülme ile ağlamaya,
karışıyor, ne olduğunu bilmeden,
bir ses daha döküldü, “anne”,

o sesi, o dudağı, o kelimeyi,
unutmak mümkün mü?
ya sonrası, bir buketti sevgi,
içimde büyüttüm, bir orman,

koklamadığım, görmediğim,
gül’ün pembesi, kırmızısı ve sarısı,
içimin içinde, bir gonca, ağlıyor,
burnumda kokusu, güzel goncam,

işte bir kadın, işte bir ana,
işte bir bebe, işte bir kayıp,
kadın olmak ya da olmamak,
ben biraz kayıp, en çok da günü verilmiş adı unutulmuş “kadın” gününde…

Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz

SİBEL KARAGÖZ
SİBEL KARAGÖZ son yazıları (Hepsini Gör)
4

Bu yazıyı da okuyabilirsiniz

Söyleyemediklerim Hazal Kader Barın

Şiir

Bir cevap yazın