ben,
onu rüyalarda görürdüm
bir kibrit alevlenirdi,
bir serçe çırpınırdı,
ben beni ateşe atardım.
ben,
gündüzü sokak lambasında,
uyandırırdım,
geceyi aylı yıldızlı yorganlara
sarardım
yine yeniden bir ürperti ciğerimde titrer,
mum olmuş içim ,
bir yanar, alev alev
bir söner, tuz buz
saramam , saramam
bir yıldız yorgana,
bir umutlu yarına,
rüya mıydı hülya,
yalan mıydı dünya,
hepsi hepsi,
bahar gibi mevsimi,
sıla gibi özlemi,
gurbet gibi yad’ı,
içimin içine sokan,
göz yaşlarımla sulayan,
gecesi gündüzüyle büyüten,
bu ciğer,
bu hafıza,
bu almanak,
çevir çevir oku,
ne bahar biter,
ne sevdalar,
ne de gurbet,
gurbet nerede,
sıla nerede,
ne sen sor,
ne ben söyleyeyim,
özü sözü,
solunun atmadığı her yer
sılasına uzak her yer
yerin tabanından,
göğün tavanına kadar her yer,
gurbet…
gözün gözüme değse ,
o kıta, bu kıta sahanlığı,
keşfedilmemiş uzay boşluğu
dahil her yer, her şey ,
“ sen “ eşittir “ sıla “
Öğretmen bir babanın tek kızı, üç tane abinin kız kardeşi, melek annemin yavrusu olarak Bolu’nun Göynük ilçesinin köy lojmanında, sıcak bir Ağustos gününde doğmuşum.Takvimler 17 Ağustos 1973 ü gösteriyormuş, köy ebesi gelmemiş,ebem komşu teyzeler olmuş.El bebek gül bebek büyümüşüm, gerçek adımı okul sıralarında öğrendim.O zamana kadar çeşit çeşit isimle çağırılıyordum. Okul kütüphanesinde büyümüşüm,okuma yazmayı abilerimi kıskandığım için okula gitmeden öğrenmişim.İlk okuduğum kitap, Cin Ali. Sonrası geldi. Okuldakiler bitince, komşu köylerdeki okullara dadandım.Şehre gidenler, “ne istersin?” diye sorduklarında; kitap derdim, yemek içmek gibi... Sonra, büyüdük ve orta-lise için şehre taşındık.Üniversite Seramik Bölümü, Formasyon alıp sınıf öğretmenliği, o da yetmedi maliye derken,bitirmeden bıraktım.Evlenip yurtdışına gittim, 7 sene kaldım. Bir kızım var, 18 yaşını bitiriyor. Yurda döndüm. İyi gitmeyen bir evlilik, ağır bir boşanma süreci, boşanmak istemeyen bir eşvesürekliçocuğumu görememek korkusu sonucu ilk atağımı geçirdim. MS tanısı konuldu.2014’ten beri ayakta durmak için mücadele ediyorum. Çok defa atak geçirdim, yürüyemedim, konuşamadım, burnumdan beslendim. %80 engelli olduğum için kimse ayağa kalkabileceğime inanmıyordu.Ama yılmadım. Tekrar ayağa kalktım. Birçok insan acıyarak bakıyordu bana; duyuyordu.Şimdi annesi var, o ölünce kim bakacak, diye... Ailem hep destek oldu sarıp sarmaladı. Ama acılarım içimde büyüdü, 7 senedir kızımı görmedim, sesini duyamadım... Doktorum bir atağımda dedi ki; -Neden içine atıyorsun?Bağır, küfret, içindekini boşalt... Yapamam, dedim O zaman yaz, dedi Ne yazayım, dedim Annem dedi ki; kızım şiir yazar. Doktorun, evet şiir ya, paylaş,takip edeceği, dedi Şiir yazmaya başladım, rahatlattı. Artık tutunduğum bir dal var. Kızıma söylemek istediklerimi şiire döktüm... Kısa öykü denemelerim de var.
Çok teşekkür ederim, sevgili Ayşe hanımcığım… ???
Gurbet hakkında ne romanlar,Ne türküler,Ne şiirler yazılmış.Ne kadar yazılsa da hakkıdır.Siz de gurbet demissiniz sevgili arkadaşım.Elinize sağlık.
Çok teşekkür ederim, Cengo bey…
Kaleminize yüreğinize sağlık
içinizdeki ateş kaleminizden mürekkep eksik olmasın