Çok eski değil, daha dündü anne
İçimde gülümseyen bir çocuk vardı.
Yarınlara dair umutlu düşleri olan,
Henüz masallarına kar yağmamıştı hani
Şimdi ise buz kesiği yüreğim anne, üşüyorum..!
Umutlarıma ilkbahar cemresi yerine,
Zemheri ayazı düştüğünden bu yana.
Ama korkmuyorum, vazgeçmiyorum.
Gökyüzü gri bulutlarla boyanırken,
Güneşin doğmaktan vazgeçmediği gibi.
Çünkü nefes almak gibi mecburum özgürlüğe…
Ve bir ağaç gibi sere serpe
Boylu boyunca “yaşamaya” anne.
Çünkü mavi yarınlara,
Çünkü güneş yüzlü çocuklara,
Çünkü baharlara sözüm var anne.
İşte bu yüzden… bu yüzden anne
Tutunuyorum kavgamın
En mavi en beyaz yanlarına,
inatla ve umutla…
İtaatsiz bir şairin haykırışıyla
Biat etmeyenler safında…
08.02.2021
Naciye Aktaş Koçak
- Tarih Sayfaları Utanır – Şiir: Naciye Aktaş Koçak - 4 Nisan 2021
- Bırak Bütün Acılarını Avuçlarıma - 20 Mart 2021
- Özgürlüğe Mecburum Anne - 6 Mart 2021
Çok teşekkür ediyorum Hatice öğretmenim. Güzel yüreğinize sevgiler, saygılar
Dizeleriniz hep var olsun. Kutluyorum.