Prometehus’un yaktığı külden bir damlayım
Roma arenasından savrulup da geldim.
Yok etmek için,
Kara sularda yüzen zehirli sarmaşıkları,
Şimdi mahzenlerinize meşale olmaya geldim.
Gılgameş’in Enkidu’sunun dostluğundan
köprü olup da geldim
Umuda destan yazmaya.
Mem’in Zin’e olan sevdasından
Türküler yaktım
Yansın diye aşkın narında
Bir bedende can olmaya geldim.
Ey anaların rahmine düşen cemre,
Aç çocuklar değil,
Umutla ışıldayan fideler filizlensin,
Açtır sonuna kadar cennetinin kapılarını
Körpe çocukların gülüşünden süzülüp de geldim.
Ey toprak ana aç kapılarını
Bereketinle aşka gelsin kainat,
Nadasa bırakılan insanlığa
Umudun tohumundan
tarlana düşmek için,
Şimdi yağmur olup da geldim.
- Geç Kalma Zeynep Kıyak - 2 Ağustos 2022
- Yolculuk Zeynep Kıyak - 7 Haziran 2022
- Selam Götür Zeynep Kıyak - 1 Nisan 2022
Çok güzel bir şiir olmuş kutlarım.