Şiirin Anatomisi

İlk şiirimi yazdığımda,

çok garip gelmişti bana.

Sayfalara geçerken dizeler,

bir başkası yazıyor sandım

ilk anlarda…

Esin dedikleri buydu demek.

Hep sorgulamıştım,

eli kalem tutanlara sormuştum.

Peri mi geliyor!

Nasıl dökülür bu duygular dışarıya!

İlk şiirim mani tadında,

olsun, ne gam!

Severim hala onu,

okudukça gülümseme kaplar içimi…

Üstelik komik de sanki!

Macera devam etti.

Bazen sebepsiz ağladım da…

Nedenini bilmedim,

içimdeki dalgalar

coştu coştu!

Uzaktaydı kalem kağıt,

ulaşana kadar onlara,

uçtu gitti kelimeler.

Yine de karaladım bir şeyler…

Zamanla…

Gelin kızlarım çıkınca arenaya,

dediler ki bana,

sen şairsin.

İnanamadım bu tanıma.

Gönlümdeki bilge ozanlar,

onlarda mı böyleydi acaba?

Toyluk zamanlarında…

Dün gece,

başka bir şairin şiirini okudum.

İntihale karşıyım haa!

Yanlış anlaşılsın istemem,

üstelik, o hangi duygularla yazmış

bilemem…

Ama dedim ya,

ben sorumluysam kendi şiirimden,

işte itiraf ediyorum.

Çaldım çaldım onu ben!

Kurgu ve metaforlar,

onun olabilir,

affola!

Emeğine saygımla,

sardım kundağa,

koydum sandığa…

Dizelerimi okuyanlar, sanırlar ki,

hep kendimi anlatırım.

Oysa ki;

Bazen bensem de o özne, çoğu kez de,

doğadaki, ya da yaşamın içindeki olgulardır.

Ama, itiraf ediyorum şu anda,

kandırdım sizi!

Hep bendim, bendim o…

Yapın dedikodularınızı,

Yakıştırmayın, şiirlerimdeki o naif duyguları,

benliğime…

Sen sorumlusun şiir!

Gece yarıları uykumu bölüp de,

satır satır yazmaya özendiğime…

Bir keresinde de sipariş bir çalışma yaptım.

Para almadım tabii ki.

Bir dost ısmarlamıştı,

konuyu anlattı da bana,

sevgilisine hava atacakmış.

Ben şairim diye.

Olsun, kızmadım ona!

Şiirimi yine de özene bezene yazdım,

etik değerlerim uğruna…

Bir başka halde var.

Şöyle ki;

Bazen şiirlerimde duygular çok yoğun olur.

Kim bilir, okuyan dalar belki kendi yaşamına,

elleriyle havaya savurduğu geçmişini,

o da ağlayarak uğurlar…

Ben ise döndüğümde gerçek zamana…

Bakarım sağıma soluma.

Gitmiş, ilham perisi yokkk!

Hep korkmuşumdur.

Terkederse nasıl yazarım?

Özlemlerimi,

geçmişimdeki terkedişlerimi,

geri gelişlerimi.

Ya da mutluluktan buz kesişlerimi…

Şu anda beklemedeyim.

İçime doğduğunda,

onu hep bilirim!

Tarif etmek istemem.

Anlarsa size ortalık ettiğimi,

Korkarım…

Küser gider mi?

Dinlenin dostlarım,

bu uzun şiirimle yordum sizleri…

Fatmanur Caner