Son Keşfim

Hayatımın Hayali Küçük Ali’siyim;
Yani Karagöz oynatıcısı.
İpleri bazen yukarı çekiyorum,
Bazen de uzatıyorum.
Ki ben hayata
Ancak böyle dayanabiliyorum.

Bazen şaka,
Bazen ironi;
Ama çoğu kez de mizahi yaklaşıyorum.
Belki arada soslu bir makarna,
Ya da tadı acı olan musakka gibi.
Olsun yine de katmıyorum hesaba.
Aldım verdim kârım kaç para
Bilmiyorum.
Ki ben hayata
Ancak böyle dayanabiliyorum.

Etki alanım oldu tabi ki
Bir kısmı beni sevdi
Diğerleri de pek tutmadı belli!
Ama sevenleri önemsedim de…
Ahh o diğerleri..!
Güle güle dedim.
Ki ben hayata
Ancak böyle dayanabildim.

Kuklaları oynatanın ben olduğumu sanabilirim.
Buna gerçekten de inanabilirim;
Ama dengeler bozulduğunda
O kuklalar var ya o kuklalar..!
Meğerse benim Hayali Ali’mmiş onlar.
Ee bu seferde ağlarsın.
Ağlamak her zaman çözümsüzlük değildir ha..!
İçin boşalır da
Sonra susarsın ya,
Ki ben hayata ancak böyle dayanabilirim.

Güçlüyüm,
Güçsüzüm,
Ussalım,
Bazen de duygusalım.
Ama inanım dostlarım
Yoruldum..!

Mecbur değilim ki nizam vermeye.
Neden?
İnsanlar yapsınlar istediklerini,
Yesinler birbirlerini.
Sahte yüzlerini gösterip de
Alsınlar getirilerini.
Götürülerle ilgilenme,
Sana ne!
Bundan sonra ne mi yapmalı?
Bilmem..!
Belki de kendimi kaynar kazana atmalı.
Ya da aklıma şimdi geldi de
An’da kalmalı
An’da kalmalı!
Ki ben hayata ancak böyle dayanabilirim.
Hiç’lik gelene kadar
ayakta ancak böyle kalabilirim!

Fatmanur CANER