Söyleyemediklerim Hazal Kader Barın

SÖYLEYEMEDİKLERİM

Söyleyemediğim öyle çok şey var ki
Susturulmuş yüreğim avuçlarımda
Savursam kan damlayacak dünde kalanlara
Saklasam yara üstüne yara.
Çözümsüz düğümler ayaklarıma dolanmış
Mıhlandığım yerde eksilirken
Söyleyemediklerim hapsoluyor
İçimdeki çığlıklara.

Yağan yağmurlar bir ömürlük gözyaşı sanki
Islandıkça kuruyan dalların rüzgara teslimiyeti
Ruhumu parçalıyor kasırgalar
Enkazda can veren çocuklardan biri oluyorum
Acı düşmüş su ile oruç bozan anne
Çaresiz babayım gelgitlerimde,
Söyleyemediklerim boğazıma takılıyor
Kimsesiz bir kıyıyım
Dalgaların içine çektiği kumsal
Gecede lacivert, güne kavrulmuş sapsarıyım.

Can yakan ısırganlar sarmış bütün yolları
Nereye koşsam hayat ayaklarımdan kayıyor
Bir filmin içinde kalmış tutukluyum
İnfaz araf’ta mühürsüz, zaman ızdıraplı
Söyleyemediklerim uykularımı çalıyor
Söyleyeceklerimi de unutuyorum.

Konuşamayan ağaçlar yanıyor
İse bulanıyor dağlar taşlar
Susturulmuşluğum boğazımda kıymık
Söyleyemediğim öyle çok şey var ki
Acizliğimden utanıyorum.

Ölü toprağı serpilmiş özgürlüğün üstüne
Kuşlar uçarken artık görünmüyor
Kaybolmuş ne varsa, kim varsa
Söyleyemediklerimden özür diliyorum.

HAZAL KADER BARIN

Hazal Kader Barın’ın Kadın Ana Toprak şiirini okumak için tıklayınız.

Hazal Kader Barın
Hazal Kader Barın son yazıları (Hepsini Gör)
5

Bu yazıyı da okuyabilirsiniz

Anne (Kadın) Hazal Kader Barın

Şiir

Bir yanıt yazın