Ten Kokusu

Gecenin ayazında üşüyor düşlerim.
Sensiz ve senle yatıp kalkan gülüşlerim.
Yarım kalmış ukdeler içinde yapayalnız.
Adına ne sevdalar, ne hayaller kurduğum
Ümitlerim şimdi bir başına ve kimsesiz.

İç geçirmelerim, dakika başı oflamalarım.
Ritim tutmuş gidiyor, günde bin sefer.
Şimdi yokluğunu soluyorum her gece.
Bir bilsen ne çok doldun içime.
Özleminin ülkesi oldum bu yüzden.

Daralmalarım, derinden nefes almalarım,
Dalıp dalıp gitmelerim, hayata küsmelerim,
kendime isyanım hep bu yüzden.
Böğrümü yakıyor, ciğerlerimi söküyor özlemin.
Yokluğun umutsuzluğumun yeşilliği artık.

Konuşsam belki rahatlarım,
Ağlasam belki hafiflerim yüreğimde
Tutuştu inada bıçak olsa nafile
sinmiş ten kokusu gibi özlemin üzerime.
Kokuyorum öyle hasretlice derinden.

Zeynep Kıyak