Unuttum – Şiir: Zeynep Kıyak

Unuttum kilit vurmayı göğüs kafesime.
Doldular sol yanımdan içeriye hemen
izin istemeden, buyur demeden görgüsüzce
Tayfun mu boran mı kasırga mı belli değil.
Enjekte ediyorlar zehirlerini damarlarıma.

Ah bir görseniz nasılda tepiniyorlar
Halay mı, horon mu zeybek mi belli değil,
Biri mendil salar, öteki tekme atar.
Bu gelişleri hayra alamet değil
Belli ki yaktığım şiirleri başıma yıkacaklar.
Gelişlerinden anladım bunlar,
Dizeye, kitaba, adaba düşman güruhlar.

Boş durur mu umudumun anavatanı
O da savunacak elbet kendini
Biraz sonra bir iç savaş çıkaracak
Kim haklı kim haksız belli olacak

Gelenler korkup kaçacak istifalarını sunacak.
Kötülüğe alet olanlar cezasını çekecek
İhanetin bedeli de çok ağır ödenecek
Mesela böbrek sularını tahliye edemeyecek.
Akciğer nefes almaktan bıkacak
Mide keskin sirke misali delinmeye ramak kalacak.
Dil suskun, kulak sağır, yürekte paramparça olacak.
Şiir ise hiç ama hiç susmayacak
O hep konuşmaya devam edecek.

Zeynep Kıyak